De eerste drie weken thuis zijn geweldig geweest. Ik was terug in een democratische staat na de verkiezingen, mijn ouders woonden in de buurt, ik was verhuisd naar hetzelfde appartementencomplex, mijn geliefde buurman in de buurt, en ik had een baan in een deli waar ik eerder voor had gewerkt. In het voorjaar hoopte ik weer aan boord te komen bij een www.chezlachassagne.fr plaatselijke kwekerij. De kwekerij was de oorspronkelijke inspiratie voor het volgen van de masteropleiding en vormde een volledige cirkel.

Toen de depressie en de isolatie me hard raakten, gaf ik de schuld aan de broodjeszaak; Ik moest gewoon buiten zijn. Toen ik echter op de kwekerij begon, volgde het. Eerlijk gezegd wilde ik nergens zijn waar ik was. Ik had een halve vrije dag per week, en zo zou het een heel jaar blijven. Geen ontsnapping buiten de stad, geen afstandswandelingen die altijd troost hadden gebracht; gewoon huiswerk en lessen, werk, stage terwijl je met drie honden jongleert in een appartement zonder tuin. Ik had een uitstel nodig tijdens die kostbare paar uur per week, dus ik probeerde een paar korte wandelingen in de uitlopers en vond het krioelden van mensen. Al snel kwamen er vreemde verlangens naar Florida in me op. Nike Air Pegasus 89 Donna Ik kon niet begrijpen wat er met me gebeurde. Er was geen vrede.

Er kwam een ??oplossing waarbij twee problemen tegelijk werden aangepakt, ik kon naar El Cerro rijden, een afgelegen wandelplek op twintig mijl afstand. Hier kon ik wandelen op mijn wilde, verende hond die veel beweging nodig had om het appartement niet op te eten. Niemand hield van deze ongemanierde hond behalve ik. Ik trok mijn Vibrams aan en ging op pad. Eenmaal in El Cerro gebeurde er iets verrassends, ik begon spontaan te rennen. Ik was nog nooit een hardloper in mijn leven geweest. Niet om te proberen, maar ik ben nooit ver gekomen. Als ik op de loopband liep, wilde ik meteen sterven.

Ik wandelde een deel van de weg en rende wat. Ik was verliefd. Dit was de vrijheid waar ik naar zocht en na tien kilometer was Puppy versleten, een win-win. Ik begon elke zondag Nike Roshe Run Womens te rennen en vond drie uur rust. Ik bevond me om elke hoek en zag mezelf weerspiegeld in uitgestrekte blauwe panorama's. Op El Cerro had ik de epiphany dat Florida me had veranderd. Ik zou nooit meer in mijn oude leven passen; een vers gevormde ronde pen die in een gekarteld vierkant gat probeert te passen. Ik concludeerde dat ik het verlies van mijn vroegere zelf moest accepteren en stappen moest ondernemen om deze nieuwe persoon volledig te bewonen. Een cruciaal onderdeel van deze transformatie was aan de gang. Dit wekelijkse ritueel werd mijn pop voor een innerlijke revolutie.

Een van mijn (super stoere) collega's had vanmorgen een geweldige Instagram-post.
Ze is een CrossFitter / yogi en vertelde hoe ze vorig jaar voor de eerste keer op deze dag een spieropbouw deed en ervan uitging dat ze in een jaar meer vooruitgang zou boeken Nike Internationalist Dames - maar realiseert zich dat de vooruitgang niet lineair is.
Dit kon op dit moment niet dichter bij huis komen.
Na mijn laatste bericht over mijn race afgelopen weekend stuurden een paar vrienden me dat ze trots waren. VAN WAT? was mijn viscerale reactie. Ik had niet het gevoel dat ik die dag een keuze had. Ik voelde me rot, dus stopte ik.
Ik had mijn grenzen niet verder verlegd dan ooit tevoren. Ik had geen langere afstand of een snellere tijd gelopen. Eigenlijk had ik minder gedaan dan ik gewoonlijk doe / heb gedaan.
Ik voelde me gefrustreerd dat ik zover was gekomen. Hoe kon ik van een sub-4 marathonloper (nog steeds mijn bekronende atletische Nike Cortez Herren prestatie) naar iemand die worstelde door een 10K gaan?
Ik probeer me nu te concentreren op het werken met mijn trainer om sterker te worden en wat gewicht te verliezen om het hardlopen weer gemakkelijker te maken.

Tot die tijd ga ik me concentreren op wat ik kan doen en ren ik gewoon wanneer het leuk aanvoelt tot ik weer in mijn groove zit. Maar als ik twee stappen terug moet doen voordat ik een stap vooruit kan zetten, is dat wat ik ga doen. Rennen, we zijn nog niet klaar.