Toen ik me beperkte - alleen haver, Cliff Bars, fruit, groenten - was het niet genoeg om te verhongeren.

Toen ik binged - pizza, bevroren mango-margarita's, slechts één keer een gruwelijke gebeurtenis van het stelen van de succotash van mijn kamergenoot - was het niet genoeg om me te verzadigen.

Toen ik zuiverde - stiekeme dubbele runs, 's avonds laat zweten op de elliptische trainer, uur na uur in de ondergrondse sportschool, mijn vingers in Adidas Yeezy Boost 350 Damen mijn keel stak - was het niet genoeg om me gereinigd, vooruit of zelfs maar te voelen.

Toen ik werd geprezen om mijn gewicht - "Wow, je verdwijnt voor onze ogen!" - had ik niet genoeg geworpen.

Ik heb een keer geprobeerd te stoppen met hardlopen.

Ik was vóór mijn junior jaar van de universiteit teruggekeerd naar New York City voor langlaufoefeningen. Een bijziend dysmorphia bracht me in mijn huid. Ik had tien, twintig - wat voelde als 50 - kilo aangekomen ondanks dat ik elke dag minstens één keer hardliep en krachttrainingen deed en calorie?n telde en di?ten en zuiveren. Niets was genoeg. Ik was de controle kwijt en nu zou iedereen het weten.

Angst greep mijn keel toen ik het team zag, allemaal mager en gebruind en slungelig en gracieus, zwevend over grindpaden, over gras, heuvels op, recht naar beneden als gazellen waarvan de Nike Air Max 2017 Dámské huiden perfect strak gespannen Nike Air Max Command Femme waren over hoekige skeletten. Onze training omvatte stappen van 200 meter na een heuvelachtige run, en we versnelden rond een verbrand oranje baan in groepen van drie en vier, afwisselend leiders, en ik wilde sterven of op zijn minst in de aarde krimpen of verdampen in de hete zomerlucht . Kleverige vochtigheid maakte het nog ongemakkelijker om een ??grotere versie van mij te zijn. Mijn rug schuurde tegen mijn sportbeha, mijn dijen wreven tegen elkaar en vulden mijn korte broek, mijn longen piepten, beperkt door paniek en verlegenheid en schaamte.

Een aardige senior met donkere krullende krullen zei zachtjes: 'Hé. Gaat het goed met je?" Ik begon te huilen. Ik zei niks; Ik dacht dat ze het niet zou begrijpen, maar dat deed ze wel. Dat gold ook voor mijn andere teamgenoot, een onderklasse, waar ik Nike Free Run 3 Femme naast zat tijdens het gesprek Nike Air Max Thea Mens van de coaches na de training. Voor elk pond dat ik had gewonnen, was ze minstens één van een klein frame kwijtgeraakt. ED's zijn wreed en plannen het hele jaar door om onze doelen, dromen en potentieel te saboteren.

Die week ging ik naar het kantoor van mijn coach om mijn uiterlijk uit te leggen en mezelf te excuseren. "Ik verdien het niet om in het team te zitten. Ik neem ruimte in beslag ', zei ik, en gaf toe dat ik beperk, eetbuien en zuiverde. Ze stond op en liep om haar bureau heen om me een knuffel te geven. Ze zei dat anderen het ook moeilijk hadden. 'Blijf bij het team. Ik heb je hulp nodig bij de onderklasse. Laten we even stoppen met racen en ons concentreren op training, sterk worden en een basis bouwen. "

Ik kreeg een van de ontbijtspecialiteiten - zalm en roomkaas op pretzelbrood met Nike Air Max Sequent 2 Womens zoete frietjes. Het was Nike Air Max 200 Hombre goed, maar erg zout. (Of misschien smaakte het gewoon zo zout omdat ik zo uitgedroogd was van hardlopen in de extreme vochtigheid.)

Daarna kwamen Becky en Lizzy en ik terug naar mijn appartement en crashten een paar uur voordat we Tina en Mal en een paar van hun vrienden in Barrow Street Ale House gingen ontmoeten. Ik heb geen foto's, maar we dronken bier. Je weet hoe bier eruit ziet.